«Σύγχρονη τραγωδία», είναι ο τίτλος σχολίου με θέμα την υπερχρεωμένη Ελλάδα και τους πολίτες της, για τους οποίους ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι «υπερχρεώθηκαν γιατί αντάλλαξαν την ‘κουλτούρα της φτώχειας’ με εκείνη της απληστίας».
«Η κατανάλωση κινητήρια δύναμη της κοινωνίας»
Ο συγγραφεας επικεντρώνεται στο πως αυτή η κουλτούρα κατάντησε νοοτροπία: «Η νοοτροπία αυτή εδραιώθηκε από τις αρχές του ’80, όταν η Ελλάδα έγινε μέλος της τότε ΕΟΚ…Από τότε άρχισε να ρέει το χρήμα στη χώρα και έτσι οι Έλληνες δεν χρειάζονταν άλλο την ‘κουλτούρα της φτώχειας’, αλλά δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν ούτε ‘κουλτούρα του πλούτου’: Η κατανάλωση παρέμεινε κινητήρια δύναμη της κοινωνίας και έτσι στα τριάντα περίπου χρόνια που πέρασαν ο δημόσιος τομές τριπλασιάστηκε, διότι οι περισσότερες κυβερνήσεις τον έβλεπαν όχι ως τομέα δημοσίων υπηρεσιών, αλλά ως μια δεξαμενή που προσφέρει ψηφοφόρους. Δηλαδή ο δημόσιος τομέας διαμορφώθηκε σε σύστημα αυτοεξυπηρέτησης που τροφοδοτούνταν από κρατικά κονδύλια. Κράτος και πολίτες ανταγωνίζονταν ποιος θα ξοδέψει περισσότερα.»Και ο συγγραφέας καταλήγει ότι τους τελευταίους μήνες που τα ελληνικά ΜΜΕ ασχολούνται κατά κόρον με το δημοσιονομικό έλλειμμα η πλειοψηφία των Ελλήνων δεν είναι αγανακτισμένη για το δημόσιο χρέος, αλλά για την κριτική που ασκείται έξωθεν: «Κάθε φορά που οι Έλληνες αισθάνονται μπλοκαρισμένοι και εγκαταλελειμμένοι καταφεύγουν σε θεωρίες συνομωσίας. Πότε αγανακτούν κατά της κ. Μέρκελ και της ΕΕ, επειδή χρησιμοποιούν το ελληνικό παράδειγμα ως παράδειγμα προς αποφυγήν και θέλουν να μετατρέψουν τους Έλληνες σε πειραματόζωα, όπως λένε, πότε αγανακτούν με τους οίκους αξιολόγησης, το ΔΝΤ κλπ.»
«Υπάρχει όμως και μια σιωπηρή μειοψηφία που εναποθέτει τις ελπίδες της στην παρέμβαση της ΕΕ και του ΔΝΤ για την εξομάλυνση της κατάστασης στην Ελλάδα, διότι αυτή η μειοψηφία έχει χάσει προ πολλού τις ελπίδες της ότι θα καταφέρει η χώρα να βγει μόνη της από την κρίση.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου