Αυτό που πριν ήταν αδύνατον, τώρα είναι εφικτό και σύντομο. Δυσδιάκριτα τα όρια που χωρίζουν την απελπισία από τη δημιουργία. Βασικός νόμος της καθημερινής διαλεκτικής. Εδώ και τώρα. Να επιβληθούν ευρωπαϊκές, αστικοδημοκρατικές μεταρρυθμίσεις σ΄ αυτή τη δύσμοιρη χώρα. Ας πούμε. Πλήρης διαχωρισμός της Εκκλησίας από το Κράτος. Ας πούμε. Η καταστροφή του παλιού και η αναδημιουργία ενός νέου κράτους. Ας πούμε. Ανελέητος πόλεμος με τη φοροδιαφυγή. Ακόμα και ο πιο νομιμόφρων πολίτης φλερτάρει μονίμως με τη συναλλαγή. Γιατί; Μα, επειδή πιστεύει πως η κρατική μηχανή λαδώνεται με τη διαπλοκή. Να δώσω τα λεφτά μου να τα καταβροχθίσουν τα γνωστά τρωκτικά μου; Δεν σφάξανε. Εξ ορισμού, κράτος και πολίτης σε αντιπαλότητα εχθρική. Καμία εμπιστοσύνη σ΄ αυτή την αληπασαλίδικη υποταγή. Η χρεοκοπία είναι θεσμική. Η διαχείριση, παραλυσία κυβερνητική. Η καθυστέρηση, ανικανότητα πολιτική.
Η κρίση είναι λύση. Αλλιώτικα, χρεοκοπία και ομηρία τριτοκοσμική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου