Διαφθορά-Τοπική Αυτοδιοίκηση και Περιβάλλον

Η έλλειψη παιδείας χαρακτηρίζει το σημερινό σύστημα και αντανακλά στο πως σκέφτονται, οι τοπικοί άρχοντες ανεξαρτήτως του εάν διαθέτουν ένα πτυχιάκι. Η ισοπεδωτική αντίληψη περί της ανάπτυξης του τόπου, η έλλειψη οράματος οδηγεί νομάρχες, δημάρχους αλλά και διορισμένους από την κυβέρνηση Περιφερειάρχες στην «αθηνοποΐηση» κάθε πόλης και χωριού όπου ανάπτυξη σημαίνει:
▪ ένταξη στο σχέδιο πόλεως περιοχών όπου πχ τα Γρεβενά θυμίζουν με την ανοικοδόμηση σε ύψος, μετά τους σεισμούς, μινιατούρα μιας αθηναϊκής συνοικίας
▪ όπου πεζόδρομος και τραπεζοκαθίσματα
▪ παντελής έλλειψη κανόνων αισθητικής με πολλαπλασιασμό σπιτιών και δημοσίων κτιρίων σε ύφος « τούρτας» κ.α.
Ο πρώτος κανόνας για τις μικρές κοινωνίες με αρνητικά για την αειφόρο ανάπτυξη αποτελέσματα είναι η διαπλοκή. Διαπλοκή δεν σημαίνει διαφθορά όμως και οι δύο έννοιες νομοτελειακά οδηγούν σε πολιτικές εις βάρος του περιβάλλοντος. Σπανίως στην Ελλάδα η επιλογή υποψηφίων δημάρχων και νομαρχών γίνεται με αυστηρά κριτήρια, προέχει η επιλογή τους με κομματικούς κανόνες βάσει ισχυρών πολιτικών ή οικονομικών γνωριμιών χωρίς ταυτοχρόνως να υπάρχει ασυμβίβαστο στις επαγγελματικές δραστηριότητες τους. Έτσι πολύ απλά ένας εργολάβος, ξενοδόχος, μεγαλο-οικοπεδούχος, ιδιοκτήτης λατομείου ή ιδιοκτήτης μεγάλου χοιροστασίου εκλέγεται ως νομάρχης ή ως δήμαρχος. Αλήθεια ποια πολιτική μπορεί να αναμείνει κανείς με αυτές τις πρακτικές;

Επιβαρυντική για την προστασία του περιβάλλοντος είναι η εκ των πραγμάτων διαπλοκή στους μικρούς δήμους και τις εναπομείνασες κοινότητες όπου και ο πιο φιλόδοξος δήμαρχος έχει να αντιμετωπίσει στην καθημερινότητα του τον ξάδερφο του, τον κουμπάρο, το συμμαθητή και το γείτονα απ’ τους οποίους οι πιέσεις γίνονται μέσα στο καφενείο του χωριού ή στην εκκλησία την Κυριακή το πρωί.

Τέλος θέλω να επισημάνω επιτέλους την υποχρέωση στους δήμους και τις νομαρχίες να συντάσσουν και να δημοσιεύουν ισολογισμό. Πάταξη της διαφθοράς στην Τοπική Αυτοδιοίκηση να κρεμιούνται στα μανταλάκια των περιπτέρων όπως συμβαίνει και με τους βουλευτές τα «πόθεν έσχες» δημάρχων, νομαρχών, δημοτικών και νομαρχιακών συμβούλων καθώς και των υπαλλήλων των ευαίσθητων υπηρεσιών. Έτσι μία απλή ανάγνωση του κάθε πολίτη θα αρκεί για να του λυθεί το ερώτημα «Μα καλά για ένα απλό δίπλωμα οδήγησης μου ζήτησαν 300 ευρώ»; Γιατί μεταξύ μας όλες αυτές τις βιλλάρες και τα εξοχικά πολυτελείας, τα πανάκριβα τζιπ δεν τα διαθέτουν μόνο οι πλούσιοι και τα golden boys του χρηματιστηρίου αλλά και κάτι απλοί υπάλληλοι.
VELOS